دانشمندان علوم اعصاب در گام بعدی ارایه فناوری های مرتبط با مرکز فرماندهی بدن به دنبال تحقق ایده هک کردن مغز هستند.

در خلال برگزاری نمایشگاه تجهیزات الکترونیکی مصرفی در لاس وگاس آمریکا موسوم به CES انبوهی از فناوریهای جاه طلبانه مرتبط با حوزه سلامت و به ویژه سیستم عصبی ارایه شد که یکی از آنها بیش از سایرین جلب توجه می کرد.

اینکه بتوان سیگنالهای مغزی را کنترل کرد تا ضمن دستکاری آنها بتوان به ارتقای سطح سلامت افراد کمک کرد، فلسفه نهفته در پس نوآوری جدیدی است که به آن «هک کردن مغز» هم گفته می شود.

در این نمایشگاه شرکتی به نام BrainCo از فناوری جدیدی رونمایی کرد که گرچه ساختار کوچک و ساده ای دارد اما می توان از آن در دستکاری هدفمند سیگنالهای مغزی استفاده کرد.

این فناوری جدید نوعی هدبند ویژه کنترل فکر است که قابلیت هک نمودن امواج مغزی را دارد. محققانی که این دستگاه را طراحی کرده اند معتقدند که نوآوری شان کارایی گسترده ای دارد، از بهبود محدوده تمرکز گرفته تا تشخیص بیماری ها و کنترل هوشمندانه وسایل مختلف خانه و یا حتی اندامهای مصنوعی.

این دستگاه جدید امواج مغزی را به سیگنالهای الکترونیکی ترجمه می کند.

در حاشیه برگزاری نمایشگاه CES، محققان شرکت BrainCo در آزمایشی دیدنی نشان دادند که چگونه می توان از این هدبند برای کنترل سیگنالهای مغزی و دستکاری آنها با هدف هدایت اندامهای مصنوعی استفاده کرد.

این نوآوری می تواند به بروز تغییرات امیدوارکننده در زندگی معلولان حرکتی نقص عضو منجر شود.

دستگاه عصبی انسان از دو بخش مرکزی و محیطی تشکیل شده است. بخش مرکزی شامل مغز و نخاع می ‌باشد، در صورتی که بخش محیطی شامل اعصابی است که از مغز و نخاع خارج می‌ شوند و به سطح و درون بدن عصب می ‌دهند.

این دستگاه عصبی از تعدادی سلول که هر کدام وظیفه‌ای را بر عهده دارند، تشکیل شده است. کوچک ترین واحد عمل ‌کننده در این دستگاه سلول عصبی یا نورون می ‌باشد که وظیفه پردازش و انتقال پیام‌های عصبی را به سایر نواحی بر عهده دارند. هر نورون از جسم سلولی، یک رشته بلند (آکسون) و چندین رشته کوچک (دندریت‌ها) تشکیل شده است. جسم سلولی در پردازش اطلاعات عصبی نقش دارد. این اطلاعات توسط آکسون به سایر نواحی منتقل می ‌شود. اطلاعات سایر نواحی از طریق دندریت‌ها به جسم سلولی ارسال می ‌شود.

در دوران جنینی، دستگاه عصبی توسط سلول‌های بنیادی عصبی تشکیل می ‌گردد. سلول‌های بنیادی عصبی، قابلیت تمایز به نورون‌ها و سایر سلول‌های عصبی را دارند.

در افراد بالغ این سلول‌های بنیادی عصبی در نواحی محدودی در مغز وجود دارند. این نواحی شامل ناحیه زیر بطنی و ناحیه ای از قشر مغز به نام هیپوکامپ می ‌باشند. بطن‌ها محفظه‌های تو خالی درون مغز می‌ باشند که مایع مغزی- نخاعی در آن در جریان است. هیپوکامپ جزیی از قشر مغز می ‌باشد که در یادگیری و حافظه نقش دارد.

به دنبال آسیب ناحیه‌ای از مغز یا نخاع این سلول‌های بنیادی عصبی تکثیر می‌ شوند و به سوی ناحیه آسیب دیده مهاجرت می ‌کنند و در حین مهاجرت، به سایر سلول‌های عصبی متمایز می ‌شوند. میزان بازسازی و ترمیم بافت عصبی در افراد بالغ در مقایسه با رشد عصبی در دوران جنینی بسیار کمتر است که این محدودیت  بازسازی و ترمیم، به دلیل وجود عوامل مهارکننده رشد و ترمیم در محل آسیب می ‌باشد که مانع از بازسازی کامل بافت عصبی آسیب‌ دیده می‌ شود.